zaman ne cabuk geciyor gibi bir klise ile baslayacagim bu yaziya, turkce karakterlerden yoksun olarak..
halbuki ben birakmamistim blogumu ama blog beni birakmis, ben farketmemisim. 5 ay su gibi gecmis bir sey karalamadan, fotograf bile paylasmadan. Aslinda amacina da hizmet etmis bu blog. Neydi amacimiz? issiz, arkadassiz, dostsuz gecen gunlerde depresyon ilaclarina maruz kalmadan mutlu olabilmek. basarmisim. ama basarir basarmaz da dislamisim yazilarimi..
kisa bir update: ise girdim, arkadas bile edindim ve hatta mutluyum bu arap topraklarinda..
bu bir geri donus girizgahi olsun, dusuncelerin parmak uclarina kadar gelmesi icin biraz bekleyelim.. sonra yeni hayatin yeni evrelerini paylasmaya baslayalim...
